After summer delight

Wasn't it a great little summer after summer this week.  All this rain was so depressing. So here's a recipe for you with a special fruit that takes you back to summer. When in Italy you see these bushes growing (found a few pictures of them too)... fruits are not yet ripe during our summer holidays. Very surprised to bump into these prickly pears here in the Netherlands. Never saw them here before, but that doesn't always mean they're not for sale I guess. So if you can get a hold of them, don't hesitate.

Cut of the prickles and peel with gloves on, holding the fruit steady by sticking a fork in it. Cut the top and bottom off, then holding it upright with the fork pricked in the top, cut of the sides.

The taste reminded me of watermelon, but with more flavour. Really refreshing and perfect for a warm day... but tastes great on a rainy day too. Or after a spicy meal to cool your mouth. The taste of summer.

Prickly pear sorbet
(about 1 liter)

(PRINT recipe)

500 g prickly pear (cactus pear)
250 g water
100 g sugar

Make a sugar syrup with the water and the sugar, by dissolving the sugar in the water on medium heat. Leave to cool.
Peel the prickly pears and cut into pieces
Place sugar syrup and pear pieces in a blender and blend until smooth. Pass through a sieve if there are any seeds in the mixture, and refrigerate for about 2 hours.

Churn in your ice cream maker for about 20-30 minutes.
Spoon it all in a freezer container and freeze for 1 or 2 hours to firm up.
 
(adapted from “Gelato!” – P.S. Johns)

_________________________________________________________________________

Na-zomers genieten

Wat een luxe dat we toch nog even zo'n kort nazomertje hadden hier, de slechte zomer was toch wel deprimerend. Ik was blij verrast toen ik hier in Nederland cactusvijgen tegen het lijf liep. Nou ja gelukkig niet letterlijk, want er zitten venijnige stekels op. Perfect voor een nazomerse dag. In Italië op vakantie zien we de cactussen wel staan, met mini vruchtjes en soms nog met bloemen. Rijpe vruchten zijn er dan nog niet.

Met het vruchtvlees kan je een heerlijke sorbet maken. Snijdt kop en kont eraf (houdt de vrucht vast met een vork of eventueel handschoenen) en daarna de zijkanten. Kom niet aan de stekels, maar dat lijkt me logisch toch?
De smaak doet denken aan watermeloen, maar met wat meer smaak. Heel verfrissend en weer eens wat anders. Heerlijk op een warme dag, maar ook perfect als afsluiting van een pittige maaltijd. Dus loop jij ze ook tegen het lijf? Aarzel niet en koop ze!

Cactusvijgensorbet
(ongeveer 1 liter)

(recept PRINTEN)

500 g cactusvijgen
250 g water
100 g suiker

Maak een suikersiroop van de suiker en het water, door de suiker op te lossen in een pannetje op medium vuur. Laat afkoelen.
Schil de cactusvijgen en snijd ze in stukken. Doe de stukken en de siroop in de blender en mix tot het helemaal glad is.  Werk het door een zeef om eventuele zaden te verwijderen en zet het minimaal 2 uur in de koelkast laten staan.

Laat het mengsel in de ijsmaker draaien ongeveer 20-30 minuten.
Schep alles in een diepvriesdoos en laat het 1 à 2 uur vriezen voor serveren.

(bewerkt naar “Gelato!” – P.S. Johns)

More Figs!

(Nederlandse versie verder naar beneden)

When we're on holiday I love to go to bookstores. Writing this suddenly makes me realise how silly this sounds, because I álways love to go to bookstores, browse and spend money too, holiday or not. But anyway in Italy where we take our holidays I browse for books that I can read to improve my Italian. In class we've been through all the grammar and we just finished the final 'course' books, so now we start reading more to expand our horizons. It's difficult for me, but once I get through the first 3 or 4 pages, it seems to go better and I'm encouraged that I still understand what it is about! I finished one book on holiday so I wanted to buy another one. So when we passed a bookshop in Como I disappeared in it.

But it's hard to pick a book just like that. I need to get through the first pages to find out if it is a book I might like, but I can hardly read the first pages of several books there, it would take all afternoon. Besides that my family has seated itself on every available chair or step to wait, resigned, for the inevitable time it'll take me to shop.

So not being able to decide quickly and feeling a bit rushed, I first wandered to the cookbook section, there they have pictures so that's easy!! I had a few baking books on my list to check out and found one that I liked. Then a book about dolci from Italy draw my attention, looked very good, great pictures and it just had my name on it. Then the lady told me that if I bought three books I would get 33% discount.... Yay! I quickly took a reading book from the same writer who's book I just finished and voilà.. or better 'ecco fatto' in this case. My dear husband carried the heavy books in his backpack for me, sweet! I somehow always tend to buy the heavy stuff at the beginning of a visit.

In the meantime I've made several recipes from the "Dolceitalia"-book. The flavors are fantastic, but the amounts of ingrediënts don't always seem right. The amounts of pastry for 1 pie is easily enough for 3, the amounts of a filling for a fruitdessert was quite enough for 4 times the fruit, so you have to count and calculate and change so you won't have too many left overs. This recipe was really more than enough for about 16 people in stead of 6 as stated. But no worries, I changed it for you and now it is for 6. Of course that also depends a bit on how large the serving bowl are. Enjoy the last figs of the season!

Fig Mousse
(serves 6)

(PRINT recipe)

500 g fresh figs
90 g sugar
40 g water
2 egg whites
225 g whipping cream
6 mint leaves

Wash and dry the figs, cut of the stem and cut them up. Puree them in a foodprocessor.
Bring water and sugar to the boil in a small saucepan, until the sugar has totally dissolved.
Whisk the eggwhites, while adding the hot sugarsyrup in a thin stream. Keep whisking until cooler (about 10 minutes).

Whip the cream and fold the figpuree in. Now fold in the egg whites with care. Fill 6 serving bowls or glasses and place in the refrigerator for at least 2 hours.
Garnish with the mint before serving.

(from: Dolceitalia - Mario Busso)

Other recipes using fresh FIGS:
- fig marmelade with almonds
- fig focaccia
- fig and orange ice cream
- figs in vanilla syrup
- Mostarda di fichi

_____________________________________

Meer Vijgen!

Als we op vakantie zijn vind ik het geweldig om een boekwinkel in te duiken. Nou ja terwijl ik dit schrijf bedenk ik hoe stom dit klinkt, want ik vind het altijd heerlijk om in een boekwinkel te snuffelen, vakantie of niet. Maar in ieder geval in Italië waar we op vakantie gaan, kijk ik bij boeken om leesboeken te vinden om mijn Italiaans te oefenen en te verbeteren. We hebben nu net ons laatste lesboek helemaal uit en gaan we meer lezen om onze kennis uit te breiden. Dat lezen valt me nog niet mee, de eerste paar bladzijden ben ik ervan overtuigd dat het boek veel te moeilijk is. Maar na een aantal bladzijden ontdek ik ineens dat ik nog steeds begrijp waar het over gaat en dat geeft de burger moed! I had net een boek uitgelezen en wilde een nieuwe kopen.

Dus toen we in Como een boekwinkel zagen, verdween ik naar binnen. Maar het valt nog niet mee een boek uit te zoeken, eigenlijk zou ik eerst een paar bladzijden moeten lezen om te zien of het een leuk boek voor mij is, maar aangezien het lezen niet zo heel erg snel gaat en het dus een aantal bladzijden kost om er in te komen, zou dat wel erg lang duren voor ik een paar boeken bekeken had. Bovendien zit de rest van de familie enigszins zuchtend op elk beschikbaar krukje of treetje in de (kleine) winkel en voel ik de druk. Ik ging dus eerst maar even naar de kookboekafdeling, daar kan je aan de plaatjes al heel wat aflezen en dat gaat een stuk sneller. Ik had een paar bakboeken genoteerd om te kijken of dat wat was en deze kwam door de keuring. Toen zag ik ineens een boek over zoete Italiaanse baksels, was meteen goed, mooie foto's en leuke recepten. Toen zei de verkoopster dat ik 33% korting kreeg als ik nog een boek zou kopen, nou ja dat liet ik me niet twee keer zeggen, zelfs niet in het Italiaans. Ik pakte toen maar snel een ander boek van dezelfde schrijver die ik net gelezen had en klaar is Kees. Mijn man heeft de zware (!) boeken voor me gedragen de rest van de middag, dikke boeken schijn ik bij voorkeur aan het begin van een bezoek te kopen geloof ik.

Ondertussen heb ik een paar recepten gemaakt uit dit "Dolceitalia"-boek. Het smaakt uitstekend, maar de hoeveelheden ingrediënten zijn niet altijd in orde. Deeg voor een taartkorst is minstens voor 3 i.p.v. 1 taart, vulling voor een fruitdessert genoeg voor 4x de hoeveelheid fruit.... dus opletten, rekenen en aanpassen omdat je anders te veel over hebt. Ook dit recept, bedoeld voor 6 personen volgens het boek, was minstens voor 16 personen, tenzij je een teil per persoon wilt eten. Maar geen zorgen, ik heb het omgerekend en nu is het ongeveer voor 6 personen, hoewel dat natuurlijk ook afhangt van de grootte van de schaaltjes. Geniet van de laatste vijgen van het seizoen!

Vijgenmousse
(6 personen)

(recept PRINTEN)

500 g verse vijgen
90 g suiker
40 g water
2 eiwitten
225 g slagroom
6 blaadjes munt

Was de vijgen, snijd de steeltjes eraf. Snijd de vijgen in stukjes en pureer ze in een keukenmchine.
Breng in een pannetje het water en de suiker aan de kook. Begin dan de eiwitten te kloppen op hoogste snelheid terwijl je de suikerstroop ondertussen in een straaltje erin laat lopen. Blijven kloppen tot het eiwitmengsel is afgekoeld (ongeveeer 12 minuten).
Klop de slagroom stijf en meng de vijgenpuree erdoor. Vouw daarna het eiwit er voorzichtig door. Schep het in 6 glazen en zet het minimaal 2 uur in de koelkast voor serveren. Garneer met wat mint.

(naar: Dolceitalia - Mario Busso)

Andere recepten met verse vijgen:
- Vijgenjam met amandelen
- Vijgen focaccia
- gekarameliseerde vijgen en sinaasappelijs
- vijgen op vanille siroop
- Mostarda di fichi

Lentilles from Castelluccio

(Nederlandse versie? Scroll verder naar beneden aub.)

Slowly spring is coming, but it still can get cold and chilly sometimes. So I can really long for a heartwarming soup at some days, so I thought it was still alright to make a dish with lentilles and pumpkin. It was delicious after an afternoon hard work in the garden in still chilly air too. I also long for warm summers and vacation..... ah well, I have to be patient, but I can let you dream with me and tell you about Castelluccio.

We were in Umbria last year and we saw a lot of beautiful places, towns, nature... One of my hightlights of this holiday was our trip to Castelluccio. It was quite a long trip from where we were staying, but every mile was worth it. We first drove to Norcia, famous for all sorts of meat products (ham, sausages etc.) and after that we went on our way to set our eyes on the "Piano Grande del Castelluccio" in the Sibillini mountains. You don't see it coming as the road climbs from 500 to 1500 meter, and suddenly you get over a mountain edge and BANG there is was in all it's beauty. This plain is 18 kilometer long.

And do you see that little village on a small hill at the far end of the plain? That's Castelluccio in Umbria, Italy. It's the highest settlement in the Appenines (altitude 1452 m). The first time I ever heard about Castelluccio was when I bought some lentilles on holiday in Italy a few years back. They were expensive, but very good.

These lentilles grow in the plains around Castelluccio, when in full bloom a yellow glow spreads over the fields. In between the plants wild flowers are growing, which is an amazing sight (especially in spring). Every morning the plains are 'filled' with haze that lifts during the morning.

I guess it's the Italian equivalent of the French Puy lentilles quality wise. And although the French lentilles are dark green, these Italian lentilles from the plains near Castelluccio are brown/green lentilles in various shades. They are small plants (about 30-40 cm high) that grow on soil rich in chalk. There are no chimicals or fertilizers used and of course they are rich in minerals and iron. I'm told they even have a calming effect on you. They don't have to be soaked, don't take long to cook and hold their shape after cooking.

If you get the change try these lentilles, you won't be disappointed. And if you happen to be in the neighbourhood.... take time to visit the plain(s) of Castelluccio, you won't regret it!

Zuppa di lenticchie alla montanara
(Lentille soup, mountaineer style: serves 4)

(PRINT recipe)

400 g lentilles (from Castelluccio or other good quality ones, that don't need to be soaked)
500 g pumpkin, deseeded, peeled and diced
1 large potato, peeled and diced
3 sausages (beef or your favorite kind)
1 clove of garlic
1 medium onion
± 1,5 liter chicken (or vegetable) stock (or very good quality stock cubes with 1,5 liter water)
salt & pepper
2 TBsp olive oil (for frying)
some shavings of pecorino cheese

Rinse the lentilles and cook them in (unsalted!) water for 10 minutes.
Place your potato and pumpkin cubes in a large pan, add 1,5 liter stock (or 1,5 liter water with the stock cubes crumbled in), add the garlic clove and bring to the boil and cook on a low heat until soft.

Meanwhile, take the skin of the sausages and crumble the meat. Peel the onion and chop. Take a frying pan, heat 2 TBsp olive oil and brown the crumbled sausagemeat and chopped onion on high heat until browned.

Take the soft cooked potato and pumpkin pieces out of the stock and mash them. Discard the garlic clove. Place the mash back in the stock, together with the lentilles, onion and sausage meat. Cook for another 15-20 minutes.

Add salt and freshly ground black pepper to taste and serve hot with some shavings of pecorino cheese on top.

(adapted from the recipe of "Azienda Agricola Sapori dei Sibillini")

*****************************************************************

Linzen uit Castelluccio

Het is vandaag lente en het weer begint er ook op te lijken, maar soms is het nog kil. Dan heb ik toch nog zin in een verwarmde soep (die ook prima viel na een middag in de tuin werken) en dus vind ik het nog wel kunnen.. een gerecht met linzen en pompoen. Ik verlang met dat waterige lentezonnetje ook zo naar zomer en vakantie... ach ik moet geduld hebben (bovendien moet ik ook nog steeds wat boeken), maar in de tussentijd kan ik alvast met je dromen over Castelluccio.

Vorig jaar waren we in Umbria (Italië) en we hebben allerlei mooie dingen gezien, steden, dorpjes, magnifieke landschappen... Eén van de hoogtepunten voor mij was onze tocht naar Castelluccio. Het was een flink eind rijden vanaf ons logeeradres, maar het was iedere kilometer waard. We gingen eerst langs Norcia, vooral beroemd om allerhande vleesproducten (ham, worsten etc.) van bijvoorbeeld wild zwijn en ezel, daarna trokken we verder om de grote hoogvlakte van Castelluccio te gaan zien. Je ziet het niet aankomen, de weg klimt van 500 naar 1500 meter, je rijdt over de bergen en dan ineens BOEM; daar ligt de 18 kilometer lange vlakte voor je uitgespreid in al zijn schoonheid, adembenemend mooi (zie daarvoor ook de foto in het engelstalige deel).

Helemaal aan de overkant ligt Castelluccio, de hoogste nederzetting in de Apennijnen (1452 m). De allereerste keer dat ik van Castelluccio hoorde was toen in nog een paar jaar eerder linzen kocht in Italië. Ze waren duur, maar goed. Deze linzen groeien in de hoogvlaktes rond Castelluccio in het Sibellini gebergte. Als ze in volle bloei staan ligt er een gele gloed over de akkers. Tussen de planten groeien wilde bloemen die een fantastisch kleurrijk beeld geven, vooral in het voorjaar natuurlijk. Elke morgen wordt de vlakte in een dikke nevel gehuld (door klimatologisch fenomeen) die later weer optrekt. De linzen die hier groeien zijn denk ik het Italiaanse equivalent van de Franse Puy linzen.

De Franse linzen zijn donker groen, maar deze Italiaanse linzen zijn bruin/groenig in allerlei schakeringen. Het zijn lage planten van zo'n 30-40 cm hoog die op kalkrijke grond goed groeien. Er worden geen bestrijdings- of bemestingsmiddelen gebruikt en natuurlijk zitten de linzen zelf vol mineralen en vitaminen. Er is me zelfs verteld dat speciaal deze linzen een kalmerend effect op je hebben. Maar of dat de aanblik van de wonderschone vlaktes is of het eten (bepaalde?) hoeveelheden linzen zijn laten we maar in het midden. Deze kwaliteitslinzen hoeven niet voorgeweekt te worden, hebben een korte kooktijd en behouden hun vorm na het koken.

Als je de kans krijgt zou ik ze zeker eens proberen.... en mocht je in de buurt komen van Norcia, maakt tijd en ga de vlakte(s) zien, je zult er geen spijt van krijgen.

Zuppa di lenticchie alla montanara
(Linzensoep uit het bergland: 4 pers.)

(recept PRINTEN)

400 g linzen (uit Castelluccio of andere van goede kwaliteit, die niet geweekt hoeven te worden)
500 g pompoen, zonder pitten, schil en in blokjes
1 flinke aardappel, geschild en in blokjes
3 worstjes (rund of gewoon je favoriete soort)
1 teen knoflook, zonder schil
1 middelgrote ui, gehakt
1,5 liter kippen (of groente) bouillon (of 2 bouillonblokjes van goede kwaliteit met 1,5 liter water)
zout en peper
2 el olijfolie (voor bakken)
wat schaafsel van pecorino kaas

Spoel de linzen af en kook ze 10 minuten in (ongezouten) water, daarna uit laten lekken.

Doe de bouillon in een flinke pan en voeg de aardappel- en pompoenblokjes toe, doe ook het teentje knoflook erbij en brengen het aan de kook, verlaag de temperatuur zodat het zachtes kookt tot alles zacht is (10-15 minuten).

Ondertussen haal je het vel van de worstjes en verkruimel je het vlees. Verhit de olijfolie in een koekenpan en bak daarin de ui en het worstvlees bruin.

Verwijder het knoflookteentje uit de bouillon en gooi het weg. Haal de gekookte aardappel en pompoen uit de bouillon en stamp ze tot puree. Doe de puree terug in de bouillon, samen met de linzen, het gebakken worstevlees en ui. Laat dit alles nog 15-20 minuten zachtjes doorkoken.

Voeg zout en peper toe naar smaak en serveer de soep heet met wat pecorino schaafsel erop en toast of stokbrood.

(vrij naar een recept van "Azienda Agricola Sapori dei Sibillini")

Panna Cotta

(voor 't nederlands: ↓ scrollen)

I love panna cotta, it's such a wonderful dessert, topped with a fruit coulis or a sprinkling of amaretti. It's just that sometimes I find that the recipes for panna cotta just use too much gelatine. You shouldn't have to chew it, it has to melt in your mouth. So when you take it out of the form, it just holds its shape and is soft and creamy. I experimented a few times before it was too my liking and added a set fruit topping.

You can use whatever fruit you like. I just happened to have blue berries in my freezer (and love them!), so I used those. For the individual shapes you just have to cut larger fruit a little smaller. Remember fresh pineapple, kiwi, papaya and figs doesn't go with gelatine (it won't set), you'll have to make the sauce seperately, blanch the fruit or use canned.

Panna Cotta with blue berries
(serves 4-6)

(PRINT recipe)

60 g blue berries (fresh or frozen)
85 g water
30 g sugar
1 leaf gelatine

Place the water and sugar in a small saucepan and let come to a boil, stir until the sugar is dissolved and let it cool down a bit. Soak the gelatine in cold water for ± 3 minutes. Take the gelatine out and squeeze. Whisk it into the sugar water until dissolved. Stir in the berries and pour a 1-2 centimeter thick layer in the individual molds. (4 to 6 depending on size) Place in the fridge until set.

500 ml double cream
60 g icing sugar
vanilla pod, seeds scraped out
4 gelatine sheets (or just under 1 TBsp gelatine powder)

Place the cream, sugar, vanilla pod and vanilla seeds on the heat in a saucepan. Bring to the boil. Take it of the heat and let it cool down slightly. Take out the vanilla pod. Soak the gelatine sheets in cold water (if you use powdered gelatine, sprinkle it on 40 ml of cold water, let soak and stir). Whisk it into the cream thoroughly. Let is cool to room temperature and ladle it on top of the set berry layer. Fill the molds to the top and place back in the fridge for at least 2 hours or until set.

To unmold them, hold them in some warm water for about 20-30 seconds, place a plate on top and turn over. Sometimes you need to help a little by loosening the top rim with the tip of a knife. Enjoy!

*******************************************************

Panna Cotta

I love panna cotta, it's such a wonderful dessert, topped with a fruit coulis or a sprinkling of amaretti. It's just that sometimes I find that the recipes for panna cotta just use too much gelatine. You shouldn't have to chew it, it has to melt in your mouth. So when you take it out of the form, it just holds its shape and is soft and creamy.

I experimented a few times before it was too my liking and added a set fruit topping. You can use whatever fruit you like. I just happened to have blue berries in my freezer (and love them!), so I used those. For the individual shapes you just have to cut larger fruit a little smaller. Remember fresh pineapple, kiwi, papaya and figs doesn't go with gelatine (it won't set), you'll have to make the sauce seperately, blanch the fruit or use canned.

Panna Cotta met blauwe bessen
(4-6 pers.)

(recept PRINTEN)

60 g blauwe bessen of bosbessen (vers of diepvries)
85 g water
30 g suiker
1 blaadje gelatine

500 ml slagroom
60 g poedersuiker
vanille stokje, de zaadjes eruit geschraapt
4 blaadjes gelatine (of net iets minder dan 1 etl gelatinepoeder)

Breng het water en de suiker in een klein pannetje aan de kook en roer tot de suiker is opgelost en laat het wat afkoelen. Week de gelatine in koud water tot het zacht is, knijp het uit en klop het met een garde door het warme suikerwater. Roer de bessen erdoor en giet in elk vormpje (4 als ze iets groter zijn en 6 bij kleine vormpjes van ongeveer 1 dl) een bodempje van ongeveer 1-2 cm dik. Zet de vormpjes in de koelkast tot ze opgesteven zijn.

Doe de slagroom, suiker, vanillestokjes vanillezaadjes in een pan en breng het aan de kook. Neem het van het vuur en laat het wat afkoelen. Haal het vanillestokje eruit. Week de gelatine blaadjes in koud water. (als je poedergelatine gebruikt, strooi je dit op 30 ml koud water, laat het weken en klop het dan door de warme room) Klop het goed door de room en laat het afkoelen tot kamertemperatuur. Schep dan de vormpjes verder vol en laat ze in de koelkast opstijven (min. 2 uur).

Om de panna cotta uit de vormpjes te krijgen, houd je het vormpje kort in warm water, zet er een bordje op, keer het samen om. Soms moet je de bovenrand nog even losmaken met de punt van een mesje.

Buon appetito!

Tomatenpap

(In English? Please scroll down)

"Pappa al Pomodoro" oftewel tomatenpap is een oud Italiaans-Toscaans boerenrecept. Het is kort gezegd tomatensoep met veel oud brood erin. Iedere Italiaan met een tuintje heeft daar tomaten en basilicum instaan voor dagelijks gebruik en de inmaak. En hadden ze brood over dan was dit een manier om oud brood te gebruiken. Zoals van alle recepten bestaan er veel verschillende versies van, met name de hoeveelheid brood is nogal verschillend.

Ik heb diverse foto's bij de recepten vergeleken en de meeste zien eruit als dikke tomatensoep en niet zoals het eruit zou zien als de hoeveelheden die er vermeld staan daadwerkelijk gebruikt worden. Van oorsprong is het echt een dikke pap van brood en tomaten. Ik heb deze meer oorspronkelijke versie hier eens uitgeprobeerd, maar ze vonden het hier te 'papperig'. Eerlijk gezegd vond ik het zelf wel lekker.

Dit recept is meteen mijn inzending voor het blogevent ter ere van het blad La Cucina Italiana, dat nu ook in de VS wordt uitgegeven. Het wordt gehost door Meeta van "What's for lunch honey?". De Nederlandse versie van het blad bestaat hier gelukkig al jaren. Omdat er geen één Italiaanse mamma is die de soep op dezelfde manier zou maken, het hangt tenslotte ook af van de hoeveelheid oud brood die je wilt verwerken en bovendien staat de Italiaanse keuken ook niet stil, heb ik naast de meer authentieke versie ook een eigen versie gemaakt met wat minder brood, die werd door iedereen wel als erg lekker bevonden. Dus kijk zelf maar eens welke je het lekkerste lijkt, of..probeer ze allebei eens.

Pappa al Pomodoro (autentica)

(4-6 pers)

(Recepten PRINTEN)

1 kg rijpe tomaten, zonder vel en pitten, in stukjes
1 el tomatenpuree
300-350 g oud wit brood, in stukjes
6 takken basilicumblaadjes, grof gescheurd
1,5 liter (runder)bouillon
1 teen knoflook, fijn gehakt
zout en peper
4 el olijfolie

Fruit de knoflook in de olijfolie in een grote pan, doe het brood erbij en roer het door. Daarna voeg je de tomatenstukjes en -puree toe en laat het even mee pruttelen. Nu kan de bouillon erbij met peper en zout,de helft van de basilicum en laat het met de deksel ongeveer een half uur zachtjes koken. Af en toe roeren, zoda het brood helemaal 'oplost' in de soep.

Serveren: Voeg zo nodig nog zout en peper toe, strooi de rest van de basilicum erover (erdoor), druppel nog wat olijfolie over de soep en Buon Appetito!

___________________________________________________

Pappa al Pomodoro (moderna)

(4-6 pers)

(recepten PRINTEN)

1 kg tomaten, onvelt en ontpit, in stukjes

1 teentje knoflook, gehakt
1 rode ui, gehakt
1 bleekselderij stengel, gehakt
1,5 liter kippenbouillon
2 el tomatenpuree
handvol basilicumbladeren, gehakt of gescheurd
150-200 g oud wit brood
olijfolie

Fruit de ui, knoflook en bleekselderij zacht in wat olijfolie in een grote pan. Doe de tomatenpuree en de tomatenstukjes erbij en laat het even goed doorpruttelen. Giet dan de bouillon erbij en de helft van de basilicum, voeg peper en zout naar smaak toe en laat het een half uur zachtjes koken. Pureer het daarna even met de staafmixer. Roer vlak voor het serveren de rest van de basilicum erdoor.
Brokkel in een diep bord of kom een deel van het brood en giet de hete soep erover. een scheutje olijfolie erover en Buon Appetito!

******************************************************************

Tomato Porridge

"Pappa al Pomodoro" or (translated something like "Tomato porridge) is an old Tuscan recipe. It's a cucina povera -recipe , as many authentic recipes are in Italy. It's a splendid way to use up stale bread. Every Italian with a garden probably has some tomatoes and basil growing in it, so there would be no shopping to do, most of the times.

Like all recipes there are many versions of Pappa al pomodoro. Especially the amount of bread varies a lot. I compaired a lot of photo's too and most of them showed a soup with less bread, even though the recipe stated different! The more authentic version uses a lot of bread, so it really is a thick bread-tomato paste. I gave this recipe a try here, but -though I liked it- my family thought it a bit too thick and bready.

Because it's more authentic I make this my entry for a blogevent, hosted by the talented Meeta from "What's for lunch honey?", that celebrates the launch of the U.S. version of the magazine La cucina Italiana. Fortunately In the Netherlands there has been a dutch version for many many years, so that's not real news to us here... but I'm sure a lot of Americans will be trilled and subscribe at once!

But because there are no two Italian mamma's who cook the same way and because it would be a wrong thought to think that Italian cuisine is not evolving and building forth on a mightly culinairy inheritance, I made a more modern version with less bread (which got top marks here). So you can decide for yourself which one takes your fancy.. have a try.

Pappa al Pomodoro (autentica)

(4-6 servings)(PRINT recipes)

1 kg ripe (plum) tomatoes, peeled and deseeded, cut in 1/2 inch pieces

1 TBsp tomato purée

300-350 g stale old bread,in pieces

large handful basilleaves, coarsly chopped or torn

11/2 liter (beef)stock

1 clove of garlic, minced

salt and pepper

4 TBsp olive oil

Sautée the garlic in the olive oil in a large pan, add the breadpieces and stir. Put in the tomato pieces and the tomato purée and let it simmer for a few minutes. Now add the stock, pepper and salt to taste and half the basil leaves and let simmer for half an hour. Stir from time to time to dissolve the bread in the soup.

Serve up with the rest of the basil sprinkled over, a few drops of olive oil and ... Buon Appetito!

______________________________________________________________

Pappa al Pomodoro (moderna)

(serves 4-6)

(PRINT recipes)

1 kg (plum)tomatoes,skinned and deseeded, cut in 1/2 inch pieces
1 clove of garlic, minced
1 red onion, chopped
1 rib sellery, chopped
1,5 liter chicken stock
2 TBsp tomato purée
handful of basil leaves, chopped or torn
150-200 g stale white bread
olive oil

Sautée the onion, garlic and sellery in some olive oil in a large pan. Add the tomato purée and tomato pieces and let it cook for a few minutes. Pour in the stock and add half of the basil, pepper and salt to taste and let it simmer for half an hour. Blend it in a blender or a foodprocessor and before serving stir in the rest of the basil. Break pieces of the bread and put them in each soup bowl or plate, pour the hot soup over it, drizzle some olive oil on it and... Buon Appetito!

Te laat voor het feestje

(in english? Please scroll further down!)

Ik zag een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van Susan bij Sticky, Gooey, Creamy and Chewy, die haar 1 jarige blogbestaan viert. Nou kent Susan mij helemaal niet en ik haar eigenlijk ook niet echt, maar ik volg haar blog in mijn reader, omdat ze altijd heerlijke dingen maakt en leuke stukjes schrijft.

Ik heb een lijstje aan de deur van onze computerkast hangen met wat er voor leuks te bloggen valt en wanneer de deadline is, in de hoop dat ik nog enig overzicht kan houden (hahaha). Toen ik de vraag om party-food zag, dacht ik meteen aan deze overheerlijke (zowel warm als koud) citroenballetjes, die ik al menigmaal hebt gemaakt, en op mijn lijst kwamen dus citroenballetjes te staan onder de noemer "Blogiversary Bash" met als einddatum 17 september.

De balletjes zijn gemaakt, gefotografeerd en alleen het stukje moest nog geschreven. Daar heb ik vandaag mooi tijd voor én dus ruim op tijd voor de 17e.... tot ik gisteren een kort oproepje van Susan zag op Twitter, dat er nog een paar uur te gaan waren. Hè?? Hoezo een paar uur?? Het duurt toch tot de 17e en in de VS is dat nog later dan hier... snel even kijken op haar blog. Domme ik, het feestje is op de 17e, maar het eten moet er al de 15e zijn... zucht. Nou ja, als je het niet goed leest heb je natuurlijk helemaal niets aan die planlijst! Dan plaats ik dit recept maar voor jullie, wie weet hebben jullie binnenkort nog een feestje...

Polpettine al Limone
(Citroengehaktballetjes)
(circa 12 stuks, maar je kan het recept beter verdubbelen, want ze zijn zo weg)

(recept PRINTEN)

± 100 g droog/oud wit brood

100 g koud water
300 g mager rundergehakt
± 40 g vers geraspte parmezaanse kaas
2 el pijnboompitten, fijn gehakt
2 el fijngehakte verse (platte) peterselie
zout en zwarte peper
ruim 1/2 tl geraspte citroenschil
1 el (vers) citroensap
1 ei
3 el olijfolie (om te bakken)
citroenpartjes (voor serveren)

Scheur het brood in kleinere stukken en week het ongeveer 10 minuten in het water. Knijp daarna het overtollige vocht eruit.
Meng alle ingrediënten, behalve de olie en citroenpartjes, in een grote kom en kneed het goed door tot het een homogene massa is. Maak nu balletjes van ongeveer 3 cm. Je kunt dit heel makkelijk doen m.b.v. een ijsbolletjestang, (daarna wel goed stevig rollen in de hand). Maak eventueel je handen nat als het erg blijft plakken.

Bak de balletjes aan alle kanten in een koekenpan met olijfolie gaar en bruin aan alle kanten. Geef er prikkertjes bij en citroenpartjes of eventueel met wat stokbrood. Je kunt ze warm, lauw of koud eten, maak er een gezellig feestje van!

Too late to party

Recently I saw an invite for a party at Susan's Sticky, Gooey, Creamy and Chewy, celebrating her 1 year blogiversay. Susan doesn't know me, and I hardly know her too, but I follow her blog in a reader, because I like the things she serves up there.
I have a list hanging next to my computer with all sorts of things that are worth or just fun blogging about. And when it concerns events, a deadline added next to it. O yes I am so organised.... (cough).

When I saw this invite to bring some party food over, I immediately thought of these wonderful lemon meatballs. I've made them over and over again and so I added these to my 'blog-about-list' with the deadline set on september 17th. This one just couldn't go wrong. So I made the balls, we ate the balls and still two days left to write my post, still no stress there. If you want to hire me for planning events or what ever... you see I'm good!

Yesterday evening I read a twitter message from Susan that said there were just a few hours to go to sent in the party food. What?? What does she mean a few hours?? A quick think... no that can't be, the 17th would end here sooner than in the US. It can't be my planning for sure... A look at Susan's blog invite, told me she was right (of course!). She has her party the 17th, but the food has to be there the 15th.. sigh...

So I'm to late, I'm still an excellent planner in some aspects, but first I should learn how to read the details a bit better.... Oh well, I still post this recipe, late or not, it's great food, and you never know when you could having a party right?! Happy blogiversary Susan... and though too late, these balls taste great cold too....

Polpettine al limone

(Lemon meat balls)
(about 12 balls, but doubled the recipe right away or you'll be short for sure)

(PRINT recipe)

± 1/2 cup dry white bread, without crusts
1/2 cup cold water
1/2 pound lean ground beef
1/4 cup freshly grated Parmigiano-Reggiano
2 TBsp pine nutes, finely chopped
2 TBsp fresh flat leaf parsley, finely chopped
slat and black pepper
generous 1/2 tsp grated lemonzest
1 TBsp (fresh) lemonjuice
1 egg
3 TBsp olive oil (for frying)
lemon wedges (for serving)

Tear the bread in bite size pieces and soak them in the water for 10 minutes. Squeeze out the excess water. Knead all the ingredients, except oil and lemon wedges, together until thoroughly blended. Make 1 inch size balls (use a cookie scoop to make that easier), if it's very sticky, wet your hands a little.
Bake them in the olive oil brown on all sides until done. Serve with lemon wedges and maybe some bread. Eat them hot, warm or cold, at a party or just after a party :-)

(source: "1,000 Italian recipes"- Michele Scicolone)

UPDATE 9/17: I just received an email from Susan;that says I'm IN, yeah!!!! Thanks Susan, glad I'm at party with you! Here's the BUFFET.

****************************************************