(post in english? Please scroll down)
Een paar posts geleden terug had ik het over ons kleine meisje die net afscheid had genomen van groep 8. Eigenlijk had ze ook afscheid genomen van groep 7, omdat ze het laatste jaar halverwege een groep overgeslagen heeft. Mede daarom was de verandering voor ons en haar groter en vooral sneller dan normaal. En ze is dus ook een jaar jonger dan gemiddeld.
Maar afgelopen maandag (ik had heel slecht geslapen...zij gelukkig wel goed) was de eerste keer alleen naar de nieuwe school. Ik heb haar op de fiets naar de bushalte gebracht. Even wachten en daar was de bus... snelle kus... instappen... professioneel stak ze haar busabonnement omhoog... en daar stond ik al naar het achtereind van de bus te kijken.. daar ging ze. Poe poe een hele mijlpaal weer.Ze is goed voorbereid, zo goed als ik haar maar kon voorbereiden. We hebben met de bus geoefend, met overstappen, wat te doen als er iets mis gaat of anders dan verwacht. En ze is er ook langzaam naar toegegroeid de laatste maanden.
Ik moet bekennen dat ik de hele dag op de klok gezeten heb.... gelukkig was ze de eerste dag snel terug, omdat ze alleen een mentoruur had en het rooster op moest halen. Maar daarna was het meteen huiswerk maken, een hele verandering. Ze heeft de hele week goed doorstaan, gereisd, huiswerk gemaakt, vooraf brood gesmeerd en haar tas ingepakt en gedragen (!). We hebben die gewogen en de 'zwaarste dag' woog ruim 9 kilo!
Ze lijkt in één week wel gegroeid qua houding, eindelijk heeft ze de uitdaging waar ze naar verlangde op de lagere school, waar ze zich vaak verveelde. Maar eindelijk moet ze nu ook aan het werk, dat is de andere kant, dat was ze niet gewend, omdat het gewoon onnodig was. Ik wens haar een supertijd op school, met plezier, vriendinnen en uitdagingen. Het moet allemaal groeien natuurlijk, maar als ik zie hoe ze deze eerste week opstelt en doorkomt, zal het vast goed komen... Dikke zoen voor mijn grote meid.
**********************************************
**********************************************
Little girls grow up... fastA few posts ago I talked about our little girl, who just about finished group 8 of elementary school. In fact she also said goodbye to group seven, because she switched to group 8 in the middle of her 7th year. That's why it was such an (sort of ) sudden change and great adjustment to be at this point of changing schools. And she's a year younger too because of this.
But last monday (after a bad night sleep for me and -fortunately- a good one for her) is was time to travel all alone for the first time to her new school. I accompanied her to the busstop on bike. After a few minutes, there was the bus... a quick kiss.. she got in... like a pro she showed the busdriver her buscard... and I stood staring at the back of the bus getting smaller. Another big step in life.She was prepared, as good as I was able to. We practised taking busses, changing busses, what to do if she was lost, things went wrong etc. We saw her grow towards this point, even if she always tended to say... oh. I'll see when time comes...
I must admit, I was glued to the clock that first day... fortunately she was back soon; it turned out she just had a lesson from her mentor and picked up her timetable. But after that it was homework every afternoon, quite a change to last year. But she did fantastic all week, the travelling, making home work, preparing lunches, checking the books ..and carrying her bag! (we weighted the bag every day, the 'heaviest day' was 9 kg!)
She seems to have grown just this week, in her attitude. Finally she is challenged (she was bored most of the time in elementary school). On the other hand she finally has to work (she didn't need to before). I just wish her such a great time, with challenges, but also with lots of fun with girl friends (please I can't think about boy friends just yet... I have to grow there slowly for several years...). I loved my time at school and during my later studies so much, I still look back on it with a smile. I hope she'll look back later and smile too. Big Kiss for my big girl!
3 comments:
Zo herkenbaar... ik word er een beetje weemoedig van. Zoon nr. doorliep hetzelfde traject. Ik hoop dat jouw dochter leuke mensen ontmoet waardoor de groei die je nu ziet niet gebutst wordt en ze blijft bloeien. In ieder geval ben jij er om te helpen, aan de zijlijn, soms in het veld, en ik hoop niet op de reservebank.
Maandag "mogen" die andere twee van mij. En dat is al over 2 nachtjes slapen. Slapen? Pfff.
En dan zijn er alweer 2 weken voorbij (gevlogen?). Heeft ze het ritme al te pakken, of heeft dat nog z'n tijd nodig?
Aankomende week gaan wij hetzelfde beleven met onze eerstgeborene. Ik kan niet zeggen dat hij de enige is die het spannend vindt (moeders heeft er ook 'last' van).
@ Gea, ja het is toch spannend hè... hoe zal het gaan?! Weer een nieuwe fase. Het scheelt wel als hij misschien met een vriend of iemand uit zijn oude klas kan gaan. Moet hij ver fietsen/reizen?
Heel veel sterkte de komende weken!
Ik moet zeggen hier loopt het allemaal prima, ze redt zich, maakt redelijk braaf huiswerk en is vooral erg vrolijk en energiek, dus so far so good. Soms vragen we ons af wanneer de klap nog komt...maar misschien slaat ze het gewoon over en was ze er toch al helemaal aan toe!
Post a Comment