Kaki of Sharon

Mooi zijn is 'ie hè. Ze zijn alleen verkrijgbaar in het najaar. Het zijn Kaki-vruchten of Persimmon (engels/amerikaanse term) of Fuji fruit of Sharon Fruit. Kortom roep maar wat! Maar nee, dat bleek toch niet helemaal waar te zijn, er blijkt -na wat rondsurfen op het net- wel degelijk verschil te zijn, ook al kan je dat aan de buitenkant niet zien.
Kakifruit is de japanse benaming en 'kaki' betekent "fruit van de goden". Deze is alleen overrijp eetbaar, vanwege een hoog percentage looizuur is hij voor die tijd niet te eten.
Sharonfruit is de variant die uit Israël komt. Dit is een soort die nauwelijks looizuur heeft en dus ook zonder overrijp te zijn eetbaar is. Hij is ook pitloos in tegenstelling tot kaki.Je ziet nog wel de segmenten als je de vrucht doorsnijdt, maar geen pitten. Dit is de vrucht die je meestal in de winkels ziet, zelfs al wordt hij dan kakifruit genoemd.
De vruchten zitten boordevol goede dingen, Kalium, Fosfor, vitamine B en C en heel veel provitamine A, ze hebben een zachte zoete smaak. De vruchten bevatten gemiddeld 16% suiker, waarvan 43% glucose als een snelwerkende energiebron. Heel gezond dus. Ik kocht ze gewoon omdat ik ze zo mooi vond. En had eigenlijk nog geen idee wat ik ermee zou kunnen maken. Ik heb ze ooit wel eens gebruikt om in een bbm brood te verwerken (uit het bbm boek van Beth Hensperger), maar ik wilde toch wat anders proberen.

Toen vond ik een recept op een nederlandse vegetarische site.

Hoewel wij niet vaak toetjes eten, klonk dit wel erg lekker en dat was het ook. Alleen de porties (2,5 dl per persoon) was véél te veel. Ik zou het in een koffiekopje doen en dat is meer dan genoeg. Die rijst is nogal vullend en je hebt het eten ook net op. Ik zou het me ook voor kunnen stellen als lunchgerecht.

Kokosrijst met sharonvruchten

Het recept kan je hier vinden.